Jeśli już odkryliśmy, że coś na szczególnie interesuje, warto zgłębiać temat opierając się na solidnych podstawach. Mamy ogromne szczęście, że kulturą francuską zajmują się w Polsce wybitni specjaliści i dobrze jest sięgać do ich dorobku, by poszerzać horyzonty.
Wśród znakomitych nazwisk rodzimych frankofilów należy wymienić Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Jana Baszkiewicza, Aleksandra Halla, Jadwigę Dackiewiczową czy Franciszka Ziejkę. Ich książki warto mieć zawsze pod ręką, podobnie jak wznowione niedawno przez PWN Dzieje kultury francuskiej Jacka Kowalskiego, Anny Loby, Mirosława Loby i Jana Prokopa.
Książkę tę powinien posiadać każdy, kto planuje naukę języka francuskiego, studia romanistyczne czy całkiem amatorskie odkrywanie Francji. Choć to pozycja wymagająca, napisana przez ludzi nauki, wybitnych wykładowców uniwersyteckich, nie odstrasza ani formą ani treścią. Nie jest oczywiście podobna do książek Stephena Clarke'a, bo ma służyć zdobywaniu rzetelnej wiedzy, ale też nie czuć tu dydaktycznego smrodku, który wielu mógłby odstraszyć. To po prostu kawał dobrej, specjalistycznej roboty podany w atrakcyjnej formie, więc na pewno sprawdzi się w biblioteczce amatora czy bardziej zaawansowanego badacza tematu. Doskonałe kompendium wiedzy o francuskiej kulturze, jej korzeniach, ewolucji i o akcentach wniesionych do kultury europejskiej i światowej. Na ponad sześciuset stronach autorzy starali się jak najbardziej szczegółowo, acz przystępnie, omówić wszystkie zjawiska kulturowe w kolejności chronologicznej.
Książka zawiera dużo ilustracji i zdjęć, również kolorowych, tablice chronologiczne, indeks nazwisk i mapy. Przypisy, co zdaje się dość ważne dla wielu czytelników, znajdują się bezpośrednio pod tekstem. Wolałabym mieć tę akurat ważną dla mnie lekturę w twardej okładce, bo często do niej zaglądam i boję się, że miękka okładka szybko to odczuje, ale poza tym żadnych uwag krytycznych nie mam. Cieszę się, że w Polsce powstają publikacje na tak wysokim poziomie merytorycznym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz